William Shakespeare | Απόσπασμα από τον Μακμπέθ
5η Πράξη, 5η σκηνή
Το αύριο, και το αύριο, και το αύριο,
Σέρνεται σ’ αυτό το φαύλο βήμα μέρα με τη μέρα,
Ως την τελευταία συλλαβή του προεγγεγραμμένου χρόνου∙
Κι όλα μας τα χθες ήταν οι λάμπες που έδειξαν σε ανόητους
Το δρόμο για τον τάφο. Σβήσε, σβήσε, σύντομο κερί!
Η ζωή δεν είναι παρά μια κινούμενη σκιά, ένας φουκαράς θεατρίνος
Που τρώει την ώρα του κομπάζοντας επάνω στη σκηνή,
Κι ύστερα πια σιωπή. Είναι μια ιστορία που βγαίνει
Από το στόμα ενός ηλίθιου γεμάτη θόρυβο και στόμφο,
Που δεν σημαίνει τίποτε.
χάρης γαρουνιάτης 